Mam przebłyski

W kwestiach prywatnych. [bo w pracy bez zmian]
Od czasu do czasu przychodzi mi do głowy myśl, że musi być jak jest, i już nie bardzo chce mi się to zmieniać, walczyć z wiatrakami, o coś (kogoś...) zabiegać, martwić się, przeżywać, analizować...
To chyba obojętność - wystarczy mi przelew na koncie.
Wypaliło się? Bo ile razy można pozwolić sie zranić? To może zbyt duże słowo, zawieść raczej.
Widać nadzieję też można zabić.
Oczywiście nie tak ogólnie, na całe życie, we wszystkich tematach - nie róbmy tragedii :-)
Ale jednak... tak mi się jakoś wydaje, że się przelało. W końcu? Nie żebym się cieszyła, ale...

Oczywiście kibluję w pracy, nastrój poprawia mi migoczący płomyk na parapecie - namiastka ciepła i domowego klimatu.

Szlag by to wszystko....

Chyba nie żyję!
Mam taką masę roboty, że nie wiem za co się łapać.
Sprawy bieżące. Sprawy zaległe. Kontrola z ZUS (na szczęście chwila, jest OK i już po wszytskim).
Do tego wyrzuty sumienia, że kradnę czas dziecku.
Katastrofa jednym słowem :-(

Nadchodzi 2013...

Wszystkiego Najlepszego na Nowy Rok!

Nie lubię końcówki roku.
Urodziny.
Czas podsumowań.
Mam zawsze wrażenie, że mogłoby być dużo lepiej... bo mogłoby...
Ale to ja.
A Wam życzę dodatnich bilansów, dużo uśmiechu i masy bąbelków w kieliszku szampana.
:-)