Nastrój

fatalny.

Samopoczucie nie lepsze.

Mimo wielu prób zajęcia głowy i rąk.

Mimo fryzjera i kosmetyczki.

Rozczarowana

jak dziecko, które nie dostało wymarzonego prezentu od Świętego Mikołaja.

Uciekłam.

Stracona szansa na bliskość (w jednym chyba tylko aspekcie), trochę ciepła, może rozmowę.

Zyskamy czas dla samej siebie. Na reset, długi sen, handmade, wyczyszczenie głowy.

Spokój.

Bez rozterek.

Wątpliwości.

Przynajmniej tu i teraz.

Wyłączyłam telefon.

W nocy zmarzłam. Wygasło w kominku. Nie bylo nikogo, kto pomyślałby o ogrzewaniu.

Pozytwnie. 

Na plus.

Kiedyś tu zamieszkam....

Z kubkiem kawy

siedząc na kanapie śmieję się ze swojej naiwności.

Nie że teraz, dzisiaj.... ale ogólnie.

I jeszcze to uczucie, którego tak nie lubię... wrażenie stania w rozkroku.

Ble...