My i my

I da się to pogodzić.
Każdy ma, to co lubi.
Zabawę, pracę, prywatność i samotność, kiedy jej potrzebuje.
Na wszystko jest właściwy czas i pora.
I miejsce też.
Nasze dni.
Oraz nasze wspólne wieczory i noce.
Nikt nie ucieka.
Nikt nikomu nie przeszkadza.
Trzy osoby.
A jednak jest do pary.

Ugryzłam

się w język.
Pomyślałam, że tak będzie lepiej.
Tymczasowo.

Są słowa, które wywołują szybsze bicie serca. Radosne.
Ale jest też milczenie i zaniechanie, które wywołują niepokój.
Nie potrafię złapać równowagi i harmonii.
Ale już nie zastanawiam się, ile w tym mojej winy.

Bilans dnia

Na minus.

Mam pretensje do siebie

O naiwność...

I brak konsekwencji.

Casa Sicilia.
Wszystko ustalone.
Na bogato ;-)

Miejskie życie

Zimno mi. Tam w środku...

Na prawdę

Mam wszystkiego dosyć...

Nie myślałam, że kiedykolwiek to powiem, ale w takich chwilach najbardziej brakuje tej drugiej osoby, która powie, że dam radę i wszystko będzie dobrze.

...

Dokładnie nic

się nie zmieniło...

W czasie majówki

Mam zamiar się po prostu wyspać.
Muszę!

Niektórzy ludzie

Nie odnajdują się w zwykłych życiowych sytuacjach.
A na dodatek udają, że takowe nie istnieją.
Śmieszy mnie to (poza tym, że przeraża).

Robi się naprawdę zielono

Czas już na pelargonie na balkonie?

Wcisnąć restart

I zacząć wszystko od zera.
Tak mi się marzy....

Człowiek

uczy się przez całe życie i głupi umiera.
Bo jest... niereformowalny.

 

Aktualnie (teraz, w tej chwili, w tym momencie) marzy mi się kawiarniany ogródek, słoneczko, dobra kawa i papieros.

Wagary?

Plany

Na majówkę.
Tzn. pewnie jej część jak zwykle.
No i w zasadzie ich brak, tych planów.
Marzą mi się przynajmniej 3 dni w ciszy (niewykonalne zapewne, w kwestii tej ciszy).
Niezadaleko.
Blisko natury.
I coś tam jeszcze...

 

Kolejne plany to te wakacyjne.

To jest dopiero kosmos!

Morze zarezerwowane (juz rok temu) na dwa terminy: koniec lipca/koniec sierpnia.
Dziecko "zdecydowane inaczej": chce na obóz harcerski, kolonie, nad morze i w góry.

Za moment: na obóz nie, bo się boi, bo w lesie, w namiotach, może być burza, robaki i w ogóle; na kolonie chyba nie, bo nikogo nie znam (zero trudności w nawiązywaniu kontaktów), a w ogóle to nigdzie beze mnie nie jedzie! Tiaaa.... Powiem tak: możliwości negocjacji są żadne.

Ostateczne wyjście to raz nad morze z babcią, drugi raz ze mną. Plus weekendowe wypady (obiecany Wrocław, pewnie Gdańsk i ponownie Kraków, jakieś Mazury) - choć jak myślę o weekendowych podróżach po polskich drogach to mi słabo. Miasta obleci się pociągiem/samolotem, z mniejszymi dziurami raczej ciężko.

Szczerze, to nie tak to miało wyglądać w te wakacje (w końcu mnie też się należą...), ale jest jak jest.

Z uwagi na czas wakacyjny właśnie przydałoby się to wszystko zaplanować z pewnym wyprzedzeniem, co w moim przypadku jest niewykonalne...

 

A propos planów tych bliższych. Kalendarz zapełniony po brzegi rzeczami do zrobienia/załatwienia.

Nie wchodząc w szczegóły, kilka razy dziennie dopada mnie autentyczna panika, z niepokojem serca i brakiem powietrza.

Czuję, że nie ogarniam i mam ochotę uciekać.

 

 

Czas wrócić

Do rzeczywistości.
Zdjąć różowe okulary....

Niebo...

Chyba czas

Schować zimowe ubrania i buty.
Ciepło!
Wiosna!
W głowie też... ;-)

Na niczym nie mogę się skupić.

Plan

Na najbliższe tygodnie.
Jestem z lekka przerażona...

Lubię tak!

Tylko po przyjacielsku.
Bez żadnych podtekstów, szczególnie erotycznych.
I oczekiwań.
Dobry czas.